Białaczka to choroba nowotworowa, która ze względu na swój charakter, przez większość osób pojmowana jest negatywnie. Pacjenci, którzy cierpią na białaczkę to zazwyczaj dzieci i młode osoby. Na jej rozwój ogromny wpływ ma genetyka. Choroba jest 100% wyleczalna, gdy do jej zdiagnozowania dochodzi bardzo wcześnie. Wykryta w bardzo zaawansowanym stanie jest trudna do leczenia, jednak obecnie ponad 30% przypadków jest skutecznie leczonych. Mimo to, rak krwi jest nadal jednym z najgroźniejszych nowotworów.
Czym jest białaczka?
Ze względu na coraz częściej pojawiającą się wśród pacjentów diagnozę białaczki, warto wytłumaczyć czym jest i jakie są jej typy. Białaczka to grupa zróżnicowanych nowotworów układu krwiotwórczego. Nazwa choroby pochodzi od wyglądu próbek krwi chorego, które są zabarwione na kolor biały. Schorzenie białaczki charakteryzuje się licznymi zmianami w leukocytach zarówno we krwi, szpiku jak i w narządach wewnętrznych. Związku z czym, choroba ta nie dotyczy, tylko krwi, ale również śledziony, węzłów chłonnych czy wątroby. Według medycznych danych, jej występowanie można częściej zaobserwować u mężczyzn, niż u kobiet.
Przebieg choroby polega na zmianach ilościowych i jakościowych w leukocytach. W ich wyniku dochodzi do transformacji białaczkowej z komórek macierzystych. Wraz z upływem czasu, zaczynają one gwałtownie narastać, ale ze względu na ich patogenezę, nie pozwala im to na normalne funkcjonowanie i tym sposobem wypełniają szpik kostny, a w nie których przypadkach wypełniają inne organy człowieka.
Rodzaje choroby krwi
Klasyczny podział białaczki wyróżnia dwa rodzaje choroby. Pierwsza z nich klasyfikuje ją ze względu na przebieg, czyli białaczkę ostrą i przewlekłą. Drugi podział bierze pod uwagę linie pochodzenia choroby, a więc szpikową i limfatyczną. Nowy podział białaczki, rekomendowany przez Światową Organizację Zdrowia, dzieli nowotwory układu krwiotwórczego ze względu na linie komórkowe, cechy morfologiczne, immunofenotypowe oraz genetyczne.
Przyczyny białaczki
Źródło rozwoju choroby nowotworowej w postaci białaczki nie jest do końca znane. Obecnie, uważa się, że na jej pojawienia ma wpływ kilka czynników:
- promieniowanie jonizujące,
- działanie benzenu,
- przebyta chemioterapia bądź radioterapia.
Objawy białaczki
Objawy obecności białaczki w organizmie nie są tak charakterystyczne, jak w przypadku innych nowotworów. Mimo to, wraz z jej rozwojem występują symptomy, na które warto zareagować. To, co wyróżnia je od innych, to przede wszystkim nagłe nasilenia. Dlatego też przewlekłe gorączkowanie, osłabienie czy powracające anginy mogą świadczyć o rozwoju choroby. Inne zbieżne objawy to:
- zażółcenie skóry i bladość,
- bóle kości i stawów,
- duszności pojawiające się podczas wysiłku,
- anemia,
- przewlekłe krwotoki z nosa – więcej,
- zanik tkanki właściwej skóry.
Warto zaznaczyć, że ww. objawy nie pojawiają się równocześnie, raczej pojedynczo.
Diagnostyka chorobowa
Jeżeli objawy wystąpią warto poddać się badaniom diagnostycznym, które potwierdzą bądź zaprzeczą obecności choroby. Do najbardziej popularnych badań zalicza się analizę krwi. Gdy wyniki krwi będą niepokojące, lekarz specjalista zaleci zaawansowaną diagnostykę. Zazwyczaj dochodzi do biopsji szpiku. Na jej podstawie eliminuje się poszczególne typy choroby krwi.
Leczenie białaczki
W momencie zdiagnozowania choroby szpiku natychmiastowo zaleca się leczenie. Czas jest tutaj bardzo istotny, ponieważ im wcześniej włączy się leczenie, tym szybciej pacjent zostanie wyleczony
Chemioterapia jako podstawowe leczenie
Obecnie, chemioterapia jest jedynym środkiem stosowanym w leczeniu białaczki. Zazwyczaj dzieli się ona na dwa cykle. Pierwszym z nich jest chemioterapia indukcyjna, która podawana jest w sposób ciągły przez okres 7 dni. Jej celem jest cofnięcie białaczki do stanu niewykrywalności. Następnie, gdy uzyska się remisję, można podjąć chemioterapię konsolidującą, która wzmacnia remisję. Tego rodzaju terapia niszczy odporność pacjenta i przygotowuje go do przeszczepu szpiku. Do samego przeszczepu dochodzi, gdy zostanie odnaleziony odpowiedni dawca.